PREZENTADO DE LA BLOGO


Prezentado de la blogo:

La vortoj havas nek semantikan, nek lingvan limon. Eble ilia unika, efektiva, limsigno estas tiu kiu apartigas la revon de la realeco. En la blogo estas miaj poeziaĵoj, rakontoj, recenzioj, ktp, du-lingve, paralele. Eo estas internacia lingvo kiu naskiĝis en la dua duono de deknaǔa jarcento el ideo de unu homo: Zamenhof. Li esperis, ke per la uzo de neǔtrala lingvo, ĉiuj la lingvaj limoj /kaj ne nur la lingvaj limoj/ inter la popoloj de la mondo estus transpasitaj, finfine.


mercoledì 14 settembre 2011

La eĥo de la foresto

La eĥo de la foresto
havas la estingitan spiron
de nekonstanta voĉekzerco
kiu plimultiĝas inter lumo oleeca,
ŝprucigata sur la koroloj mordidaj de jasmenoj,
kaj zono de ombroj angulplenaj,
interplektitaj al foliaro
el smeraldo ŝlima.

Ĝi resaltas laŭ saltoj
inter la profumoj intensaj
de memoroj ĝojaj
- floroj malfermitaj ne ankoraŭ detruitaj -
kaj la miasmoj duonaspraj
de malplenoj mallumaj
kiuj fosas sin niĉojn
en vegetado malseka
formetita ĉirkaŭ
blankaj vorticoj neperfektaj.

L'eco dell'assenza

L'eco dell'assenza
ha il respiro smorzato
di un incostante gorgheggio
cresciuto fra una luce oleosa,
spruzzata sulle corolle morbide dei gelsomini,
e una zona di ombre spigolose,
attorcigliate al fogliame
di smeraldo fangoso.

Rimbalza a scatti
fra i profumi pregnanti
dei ricordi gioiosi
- fiori aperti non ancora disfatti -
e i miasmi asprigni
dei vuoti oscuri
che si scavano nicchie
nella vegetazione umida
relegata intorno
ai bianchi vortici imperfetti.

mercoledì 7 settembre 2011

La tempo

La tempo, dum la tago,
estas papilio nekutima
kies flugiloj el papermaĉaĵo
estas tiel sigelitaj
unu kun la alia
ke, ili estas muntataj
en glazuro el vitro grandvalora
por igi ili senkonsciaj pri la flugo.


Sed kiam noktiĝas,
en sonĝoj,
papilio reprenas vivon
kaj ĝiaj flugiloj,
reiĝataj el velenpapero,
ekvibras
sub puŝo nevidebla
de sia plej granda enverguro.


Ja fine, ankaŭ ne la plej grandioza faleno
sekvus de proksime la akceladojn
de tiu movo malpeza,
tiel kunnaskita
ke, ĝi ŝajnas banala.

Il tempo

Il tempo, di giorno,
è una farfalla insolita
le cui ali di cartapesta
sono talmente sigillate,
l'una con l'altra,
da essere incastonate
all'interno di una teca di vetro prezioso
per renderle ignare del volo.

Ma quando cala la notte,
dentro i sogni,
la farfalla riprende vita
e le sue ali,
ridiventate di carta velina,
fremono
sotto la spinta invisibile
della loro massima apertura.

Ormai, neppure la più imponente falena
potrebbe stare dietro
alle accelerazioni
di quel moto leggero,
così innato
da sembrare banale.