PREZENTADO DE LA BLOGO


Prezentado de la blogo:

La vortoj havas nek semantikan, nek lingvan limon. Eble ilia unika, efektiva, limsigno estas tiu kiu apartigas la revon de la realeco. En la blogo estas miaj poeziaĵoj, rakontoj, recenzioj, ktp, du-lingve, paralele. Eo estas internacia lingvo kiu naskiĝis en la dua duono de deknaǔa jarcento el ideo de unu homo: Zamenhof. Li esperis, ke per la uzo de neǔtrala lingvo, ĉiuj la lingvaj limoj /kaj ne nur la lingvaj limoj/ inter la popoloj de la mondo estus transpasitaj, finfine.


venerdì 10 febbraio 2012

Strani baratti

Il sogno si nutre con il miele
di strani baratti:
io ne ho inspirato
per sbaglio
lo speziato sapore,
percorrendo
le sue arnie d'illusioni.

Un istante
che  non si estingue
al suo picco
è acquistato al posto
delle incendiate orme
di una nascente eternità;

La corvina chioma
di una densa ombra lunare
è ceduta
per una punta d'argento
che si tuffa,
scattante,
nelle onde agitate
dell'inchiostro.

Strangaj interŝanĝoj

La sonĝo sin nutras per la mielo
de strangaj  interŝanĝoj:
kies mi inspiras
erare
la aroman saporon,
trairante
ĝiajn abelkestojn de iluzioj.

Momento,
kiu ne estingiĝas
ĉe la sia kulmino,
aĉetiĝas  anstataŭ
la flamigataj spuroj
de naskiĝanta eterneco;


La korvonigra hararo
de densa lunombro
estas cedata
por el arĝento  pinto
mergiĝanta,
eksalte,
en agititaj ondoj
de la inko.

mercoledì 1 febbraio 2012

Cordicelle sottili

La tua risata attenta,
tuonando festosa nella stanza,
era annunciata da lampi iridescenti
che fuoriuscivano,
come cordicelle sottili,
dai cieli oscuri dei tuoi occhi
senza fondo e senza abisso.

Con essi mi avresti voluto immobilizzare
ipnotizzandomi:
io lo sapevo, lo attendevo.

Sempre balzavo indietro,
per un timore automatizzato,
dinanzi alla levigatezza neutra di quei chiarori.

Immaginando strapiombi e buchi neri
trivellare ogni cielo umano e divino,
intuivo la forma di un puntale di ferro
completare la misura esatta
dei tuoi lampi messaggeri.

Subtilaj ŝnuretoj

Via atenta rido,
bruegante gaja  en la vivĉambro,
estis anoncata  per irizaj lampoj
kiuj elvenas,
kiel  subtilaj  ŝnuretoj
el obskuraj ĉieloj de viaj okuloj
sen fundo kaj sen profundegaĵo.

Per ili vi estus volinta senmovigi min,
hipnotigante  min:
mi sciis tion, mi atendis tion.

Ĉiam mi malantaŭensaltis,
pro  aŭtomato timo,
antaŭ la neŭtra glateco  de tiuj heloj.

Imagante  abismojn kaj nigraj  borojn
bori ĉiun  homan kaj dian ĉielon,
mi intuiciis la formon de  fera pintingo
kompleti  la ekzaktan  misuron
de viaj heroldantaj lampoj.