PREZENTADO DE LA BLOGO


Prezentado de la blogo:

La vortoj havas nek semantikan, nek lingvan limon. Eble ilia unika, efektiva, limsigno estas tiu kiu apartigas la revon de la realeco. En la blogo estas miaj poeziaĵoj, rakontoj, recenzioj, ktp, du-lingve, paralele. Eo estas internacia lingvo kiu naskiĝis en la dua duono de deknaǔa jarcento el ideo de unu homo: Zamenhof. Li esperis, ke per la uzo de neǔtrala lingvo, ĉiuj la lingvaj limoj /kaj ne nur la lingvaj limoj/ inter la popoloj de la mondo estus transpasitaj, finfine.


venerdì 23 marzo 2012

Tanka II

Fiori di pesco
sbocciano tremanti,
primi sussulti.

Tinge le tue guance
un fugace rossore.

Tankao II


Persikarbfloroj
ekfloras tremantaj,
unuaj eksaltoj.

Kolorigas viajn vangojn
momenta ruĝeco.

mercoledì 14 marzo 2012

I BAMBINI DI BETLEMME di Selma Lagerlöf

Avendo letto  questo libro di recente, ho pensato di scriverne una recensione.

La scrittrice svedese Selma Lagerlöf  vinse il Nobel per la letteratura nel 1909.    
****

I bambini di Betlemme sono  gli innocenti che il re Erode  vuole uccidere. In tal modo egli crede di assicurarsi anche la morte  del  bambino pericoloso, ovverosia di quello  che, secondo le profezie, un giorno salirà al  suo trono. Il piano  ordito è spietato. A palazzo si dà  una festa sontuosa  dove sono stati invitati tutti i bimbi della città come ospiti d'onore. Il clima è gioioso, ma  la gioia si trasformerà presto in lutto. Improvvisamente, durante i festosi festeggiamenti, i  soldati  iniziano la carneficina. Tutto avviene  repentinamente sotto gli occhi atterriti dei genitori che sono stati colti di sorpresa.
La descrizione del massacro è  l'unico vero momento in cui si esce dall'atmosfera fiabesca per entrare  in uno stile realistico.
La storia  sia prima sia dopo questo  tragico apice  ha molti  aspetti grazie a cui si avvicina a una  favola.
Il suo linguaggio è semplice e immediato come si addice a un racconto scritto per i bambini. Inoltre, leggendo, lo scorrere del tempo quasi non si avverte. Sembra che le azioni dei personaggi si svolgano dentro un tempo senza un'effettiva durata; in un tempo mitico, insomma. 

Tuttavia nella storia non c'è soltanto un tempo di tale specie. Qui è presente anche anche uno spazio mitico che appare quando il racconto sta per finire.
Il  protagonista che insegue il bambino e i suoi genitori, attraversando perfino il  deserto in mezzo all'aridità più desolante  scopre  una fresca grotta dove si sono addormentati i tre fuggitivi. La grotta simboleggia senz'altro un luogo sacro. Proprio qui avviene un cambiamento   impensabile nel  duro cuore del soldato. Egli, per la prima volta,  avverte un senso di dolcezza e di riconoscenza verso qualcun altro. L'uomo può dimenticare che il bambino addormentato nella grotta, durante un giorno  caldissimo,  gli ha portato dell'acqua da bere con le sue piccole mani.
Il ricordo di quel dono e la bontà del gesto sono ora  più forti di tutti i premi promessi  da Erode. Il soldato s'inginocchia presso il bambino e gli bacia i piedi. Il piccino ha salva la vita.


LA INFANOJ DE BETLEHEM de Selma Lagerlöf


Recente mi legis esperante “La infanoj de Betlehem” de Selma Lagerlöf  kaj mi pensis verki recenzon pri ĉi tiu libro.

 La sveda verkistino S. Lagerlöf   gajnis Nobelpremion por la literaturo en la jaro 1909.


              ****
  La infanoj de Betlehem estas la senkulpuloj kiujn la reĝo Herodo volas mortigi. Tiel li kredas certigi ankaǔ la morton de danĝera infano, tio estas de tiu kiu, laǔ la antaŭvidoj, tagon aliros lian tronon. La plano organizita estas senkompata. En reĝa palaco estas aranĝata luksa festeno kie estas invititaj ĉiuj urbinfanoj kiel honoraj gastoj. La atmosfero estas ĝoja sed tre baldaǔ la ĝojo transformiĝos en funebro. Aprupte, dum la luksaj celebradoj, la soltatoj komencas la masakron. Ĉio okazas repente sub la terurigitaj okuloj de la gepatroj kiuj estas trafitaj surprize.
Tamen la priskribo de la masakro estas la unika, vera, momento dum kiu oni eliras de fabela atmosfero por eniri  en realisman stilon.
La historio, kaj antaǔ kaj post ĉi tiu tragika kulmino, havas multajn aspektojn pro kiuj ĝi proksimigiĝas al fabelo.
Ĝia lingvaĵo estas simpla kaj tuja kiel estas necese en rakonto verkita por la geknaboj.
Krome, legante, la tempfluon preskaǔ  oni ne perceptas. Ŝajnas, ke la personagoj disvolviĝas en tempo sen efektiva daǔro, entute en mita tempo.
Tamen en la historio ne estas nur tia tempo. Ĉi tie ekzistas ankaǔ mita spaco kiu aperas kiam la rakonto estas finonta.
Trairante eĉ la dezerton, la protagonisto postsekvas la infanon saviĝintan el la  masakro kaj liajn gepatrojn. Nekredeble inter la arideco pli senesperiga, la soldato malkovras malvarman groton kie finfine li povos ripozi. La groto simbolas sendube sakran lokon. Fakte ekzakte ĉi tie efektiviĝas nepensebla ŝanĝo en dura koro de la viro. Li vidante la tri forkurintojn dormantajn   unufoje perceptas senson de dolĉeco kaj senson de dankeco al iu alia.
Li ne forgesas, ke la infano, kiu nun dormas en groto, dum varmega tago, portis al li akvon per siaj malgrandaj manoj.
La memoro de tiu dono kaj la boneco de la ago estas nun pli fortaj ol ĉiuj premoj promesitaj de reĝo Herodo.
La soldato surgenuiĝas ĉe la flanko de la infano kaj kisas liajn piedojn. La etulo savas sian vivon.
 

martedì 6 marzo 2012

Haiku II

Solitudine
nella strada deserta,
glicine chino.

Hajko II

A) Laŭlitera traduko el itala kiu ne respektas la silaban kalkulon de la hajko.

Soleco
en strato senhoma,
klina glicino.






B)  Translacio de la hajko el itala. La traslacio respektas la ĝustan   silaban kalkulon  (5-7-5-) Por obteni tion,  mi devis modifi ion en  la origina versio.




Soleco paŝas
en vojeto senhoma,
klina glicino.